masal bittikten sonra başlayan hayat

masalların mutlu sonla bittiği ve mutlu sonla beraber masalında bittiği klasik bir vaka. hem masal bittikten sonra ki hayatın mahrem olması hem daha önce yazımı denenmemiş olması bunda etken olabilir ancak daha derine inersek dünya hayatında mutlu sondan sonraki hayatı yazmamanın insan evladının işin bu kısmını pek tecrübe etmemiş oluşunda bulmak da mümkün.

masal bittikten sonra başlayan hayatın ise anlatılmaya değer bulunmaması ise kısmen etkilidir denebilir. oysa kardeşlikte aşkta sanatta işler yoluna girdikten sonra yaşananların en güzele taşınması esnasında ortaya çıkan hikayelerin ilgi çekmeyeceğini söylemek kolay aksini söylemek ise devrimci bir tespit kabul edilebilir.

hele zulmü ahlaksızlığı merhametsizliği alabildiğine tecrübe eden ve bunda derinleşen bir topluluğun masala katlanamadığı göz önünde bulundurulursa masaldan sonrasına katlanabileceğini söylemek zor.

aksiyonun inceliğin güzelliğin huzurun mutluluğun sonsuz varyasyonlarının ifade edilmesi ise herhalde düşmanlık sebebi sayılır.

ancak bunda ısrar etmek ve mutlu sondan sonra başlayan hayatın ne denli ilgi çekici olabileceğini önce kendi hayatımızda sonra masallarımızda görmek gözlerimizi açacak olması bakımından değerli.

ahlakın kardeşliğin evliliğin aşkın seyahatin sanatın edebiyatın sonsuz varyasyonlarının en anlatılmaya değer yerlerinin bundan sonraki masal literatürüne girmesi hem gençleri ve çocukları bu hayata hazırlaması bakımından da kayda değer.

aksi durumda ise zulmü ahlaksızlığı tecrübe etmiş ve bu alanda uzmanlaşmış kitlenin mutluluğa güzelliğe temizliğe ahlaka olan inançsızlığı egemenliğini sürdürebilir. bunu yenmek elimizde.

yani cennetin dünyada yaşanabilceğini asrı saadetten bildiğimiz kadar, bu masaldan sonra başlayan hayatı yaşayarak da bilebiliriz. vesselam.