dini Peygamberden değil "ata"dan öğrenmek

din ilahi ve islam gibi mükemmel bir din bile olsa uygulamada alınan referanslar yanlış seçildiğinde "ata"ların yanlışları alışkanlığa geleneğe kurumsallaşmaya hatta tabuluğa yürüyebilmekte. türkiye gibi müslüman toplumlarda bile dinin uygulama referansı Peygamberler olmadığı zaman ortaya çıkan bu durum çok tehlikeli boyutlarda toplumu çürütebilmekte.

Peygamber dendiğinde ilk elde akla gelen ahlaktır. yani uygulamada ortaya çıkan ölçü had ve hudutlardır. sınırların belirginleştirmesidir. örneğin adaletin uygulaması merhametin uygulaması kadın erkek ilişkileri.

adalet katı şekilde uygulandığında af ve merhamet unutulabilir. merhamet hudutsuz uygulandığında ise ortaya zulme rıza mefumu çıkabilir. kadın erkek ilişkilerinde erkeğin çobanlık rolü vardır ama totaliterlik yoktur. erkek adaletli ve merhametli olmak durumundadır.

bu örneklerde görüldüğü gibi uygulama yani yaşam din için temel gerekliliktir ama sınırlar hudutlar ölçü Peygamberler tarafından ortaya konmakta.

işte dini atalarından öğrenen toplumlar bu pusulayı kaybetme tehlikesi ile karşı karşıyadır. temel kaynaklar Kuran ve Sünnet ve Efendimizin ashabı birinci referans kalmadıkça da bu tehlike devam eder.vesselam.