biraz felsefe

insanın varlık ile ilgili sorunlarına hakkaniyete uygun cevaplar vermeden hayat yolculuğuna çıkamayacağı açık. çıkılsa bile huzursuz mutsuz günü kurtaran bir "life style" a kendini kaptırmak içten bile değil.

varlıkla ilgili sıkıntının ilki kendi varoluşunu tanımakla başlamakta. kendi varoluşunu tanıyan kendini var edenin kim olduğu sorusuna da cevap vermek durumunda..

aklen kalben ruhen insanın kolayca cevap verebileceği bu soruyu lakayt gayet laçka biçimde "öyle olduk işte" kıvamında cevaplamak ise aklen kalben ve ruhen insanı değersizleştirmekte anlamsızlaştırmakta ve yaşamı hayvandan aşağı bir kulvarda yaşamayı peşinden getirmekte..

öyle oldu işte aman! bir cevap sayılırsa hem insan olmanın şerefine hem batıl bir bilgiye bile değil inanca saplanmak demek..

işte ben varım diyen biri kendini varedeni de tanıdıktan sonra bu olağanüstü hayat yolculuğuna huzurlu anlamlı sorumluluk ve ciddiyet sahibi olarak devam etmekte..

ilki ise eğlenceye vakit geçirmeye boş işlerle hem hal olmaya kadar şerefinden ödün verir hale gelebilmekte.

ayrıca kendi varoluşuna inanan ve kabul eden başkalarının varoluşunu da kabul edip tanımakta demektir. başka insanlar hayvanlar kainat ve içindekiler var dedikten sonra bu varoluşun mimarı aranır. ve arayanda bulmakta zira Hz. İbrahimin yolundan kimse boş dönmemekte.

yani iş öyle derinlerde ki. insanların çoğu kendi varoluşuna "inanamamakta". bu mucezevi yaradılışı tanıdığında ise Yaradanı tanımakta. zira her insan bir ayet, her ayet de mucize.