bir varoluşsal tercih olarak düşmanlık
kişinin kendi nefsine, başkalarına, kainata, hayvanata her halükarda düşmanlığı seçiyor oluşunun akılla mantıkla dinle ideolojiyle açıklanacak hiçbir yanı yok kanaatimce..evet böyle bir vaka var ve bu vaka Habil ve Kabilden bu yana baki.
kişinin evvela bu yolu seçtiğinde kendi nefsine düşman kesilmekte..mutluluğu temizliği güzelliği değil çirkinliği kiri ve başkalarını mutsuz etmekten hasıl azıcık tatmini seçerekte zalimliği seçmiş olmakta..evet güzel ahlakı değil esfele safilini seçen insan evladı malesef kendine en büyük zulmü etmekte..bu tersliğin ahiretteki karşılığına ise hiç girmeden insan evladına temizlik güzellik ve mutluluk telkin edilmeli..kendi yöntemleriyle huzuru mutluluğu temizliği güvenliği sağlayamadığını ise tecrübelerinden fazlasıyla bilmekte..
bu durumda başkalarına her halükarda ve sebepsiz düşmanlık ise hem huzur hem güvenlik hem mutluluk açığı ortaya çıkarmakta..herkesi düşman statüsünde değerlendirmek hem kişisel ilişkileri hem cemaatsel ilişkileri hem aile hem akrabalık ilişkilerini savaş meydanına çevirmekte..görece ortak noktaları bulunanların bile birbirini kıskanması haset etmesi dedikodu yapması gıybet etmesi gibi mefumlar engellenememekte..
kainata düşmanlık ise kainatı yaşanmaz hale getiren düşmanlık..yediği içtiği yeri yok etmeyi talan etmeyi mahvetmeyi düşünen bir insanın başka nerede yaşayacağını düşünmemesi ise yine delilik..küresel ısınma hava kirliliği ormansızlık akarsuların kirlenmesi ise acil çözüm bekleyen çağdaş sorunlar..
hayvanata düşmanlık ise insan evladının ulaşım gıda gibi temel ihtiyaçlarını karşılayan canlılara karşı merhametsizliğin yine aç gözlülüğün bir sonucu..insan yediği içtiği faydalandığı kendisine hizmet eden mahlukata zarar verir mi..hayat felsefesini zulüm ve icrası olarak belirlemişler bunu çokça yaptı..
insanın bu "ben" arzusu ve düşmanlık aslında en dipte bir "biz" diyememe hep ben deme sorunudur zira nefis yani benlik kendine düşman olduğu gibi herşeye de düşmandır..
en esaslı imtihanımızda bu nefsi yani "ben"i yenmekle..
kişinin evvela bu yolu seçtiğinde kendi nefsine düşman kesilmekte..mutluluğu temizliği güzelliği değil çirkinliği kiri ve başkalarını mutsuz etmekten hasıl azıcık tatmini seçerekte zalimliği seçmiş olmakta..evet güzel ahlakı değil esfele safilini seçen insan evladı malesef kendine en büyük zulmü etmekte..bu tersliğin ahiretteki karşılığına ise hiç girmeden insan evladına temizlik güzellik ve mutluluk telkin edilmeli..kendi yöntemleriyle huzuru mutluluğu temizliği güvenliği sağlayamadığını ise tecrübelerinden fazlasıyla bilmekte..
bu durumda başkalarına her halükarda ve sebepsiz düşmanlık ise hem huzur hem güvenlik hem mutluluk açığı ortaya çıkarmakta..herkesi düşman statüsünde değerlendirmek hem kişisel ilişkileri hem cemaatsel ilişkileri hem aile hem akrabalık ilişkilerini savaş meydanına çevirmekte..görece ortak noktaları bulunanların bile birbirini kıskanması haset etmesi dedikodu yapması gıybet etmesi gibi mefumlar engellenememekte..
kainata düşmanlık ise kainatı yaşanmaz hale getiren düşmanlık..yediği içtiği yeri yok etmeyi talan etmeyi mahvetmeyi düşünen bir insanın başka nerede yaşayacağını düşünmemesi ise yine delilik..küresel ısınma hava kirliliği ormansızlık akarsuların kirlenmesi ise acil çözüm bekleyen çağdaş sorunlar..
hayvanata düşmanlık ise insan evladının ulaşım gıda gibi temel ihtiyaçlarını karşılayan canlılara karşı merhametsizliğin yine aç gözlülüğün bir sonucu..insan yediği içtiği faydalandığı kendisine hizmet eden mahlukata zarar verir mi..hayat felsefesini zulüm ve icrası olarak belirlemişler bunu çokça yaptı..
insanın bu "ben" arzusu ve düşmanlık aslında en dipte bir "biz" diyememe hep ben deme sorunudur zira nefis yani benlik kendine düşman olduğu gibi herşeye de düşmandır..
en esaslı imtihanımızda bu nefsi yani "ben"i yenmekle..
Yorumlar
Yorum Gönder