anlama susamak anlama kavuşmaya yeter mi

insan yaradılışı itibariyle anlamı anlamayı ve anlatmayı her daim aramakta ama bu fıtraten insanda içkin sesin dinlenmesi ve bu arayışa başlayacak iradeyi göstermek durumunda. bu olmaksızın susuzluğun giderilmesine yönelik bir çaba olmaksızın anlama anlatma ameline kavuşmak zorlaşmakta.

bu sese kulak vermemenin ilk sonucu ise kendini yaptıklarını ve yapacaklarını kişinin anlamsızlaştırması denebilir. anlamı ise insani hakkaniyetli şeyler dışında gayri insani şeylerle ve batılla gidermeye çalışmak ise bu susuzluğu unutmaya ve unutturmaya yönelik.

peki insan anlama olan susuzluğunu unutabilir mi. unutamıyor oluşunun belirtileri mutsuz sıkkın bunaltılı saldırgan oluşunda görmek mümkün. oyalandığı anlamsız şeylerin dahi bu susuzluğu iyice artırdığı düşünülürse ortaya çıkan durum acınası bir hal olmakta.

anlam içeriğe gerçeğe işin künhüne işin hakikatine işaret etmesiyle gerçek sahici hakiki bir mefum ve peşinden gidenlere gerçek bir alem sunmakta. gerçek duygular gerçek düşünceler samimiyet gerçek bir dünya. özün ve görünüşün bir olduğu bir sıhhat alanı. bu haliyle dolu dolu ve ferahlatıcı öğretici şahsiyetli bir alan.

işte bu alanın varlığı ve yok edilemezliği insanı her an bu susuzlukla iç içe yaşatmakta.

insana yakışan fıtratında gelen bu çağrıyı dinleyip her halükarda güzel olan anlam ile barışmasıdır denebilir ki gerçekten yaşasın.